Araştırmacılar, son keşfiyle uçsuz bucaksız okyanuslarda kaybolanlar için yeni bir keşif yaptı. 18 Mart 2014 tarihinde Malezya Havayolları Uçuş MH370 Güney Hint Okyanusu üzerinde seyir halindeyken kaybolmuş ve hala o günde bu yana en ufak bir parçası dahi bulunamamıştı. Yıllarca süren aramalara rağmen ne olduklarına dair en ufak bir ipucu bulunmuyor. Teknolojik gelişmeler o konuda o zaman yetersiz olsa da şimdi ki bazı yeni gelişmeler bu bilinmezliği çözmeye yetebilir. Cardiff Üniversitesi Mühendislik Bölümü’nde çalışan bir ekip, su altı mikrofonlarını kullanarak, bir nesnenin büyük su kütlelerine çarptığı tam noktayı ve zamanını bulabilecek bir keşifte bulundular.
Bu yöntem sayesinde, su içerisinde ses hızı ile hareket halindeki dalgalarından faydalanacaklar. Bu dalgaların üzerinde ne zaman su yüzeyine bir şey çarpsa doğal olarak oluşuyorlar ve hatta, planktonlar gibi bazı canlılar okyanusta hareket etmek için bile bu dalgaları kullanıyorlar.
Araştırma ekibi, test sırasında ilk önce bir su tankına çeşitli mesafeler ve yüksekliklerden 18 top attı. Ortaya çıkan akustik dalgaları ölçerek Batı Avustralya kıyılarında bulunan hidrofonlar tarafından toplanan verilerin korelasyonunu hesapladılar. Bu kayıt cihazları, Comprehensive Nucleer Test Ban Treaty Organisation tarafından su altı nükleer testleri için kullanılıyordu. Bu veriler sayesinde yakın zamanda gerçekleşmiş depremler hesaplanabiliyordu.
Bu bulguların ardından ekip daha da geriye gidip 18 Mart 2014 tarihinden – MH370 uçuşunun kaybolduğu tarih – verilerini inceledi. Ekip, gece yarısı ile 02:00 saatleri arasında iki “gerçekten zayıf sinyal” belirlediler. Yok hükmüne varacak düzeyde bir sinyalden bahsettiler. Yan öyle bir dalga boyu geldi ki normalin çok çok altında o uçakla birlikte kayboldu. Araştırmanın yazarları bu konuda kesin bir şey diyemiyorlar. Bilinen tek şey zayıf sinyallerin Hint Okyanusu’na bir çeşit çarpma sonucu ortaya çıktığı ve gelecekte, bu bilgilerin otoritelere yardımcı olabileceği konusudur. Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Bize yazın.
